“Erken okumayı öğrenen daha zeki olur.”
Bu, ebeveynlerin ve toplumun sıkça dile getirdiği ama aslında bilimsel temeli olmayan bir inanıştır.
Pek çok aile, çocuğunun yaşıtlarından önce okumayı sökmesini zekâ işareti sanır. Oysa erken okumak, yalnızca nörolojik ve bilişsel gelişim hızındaki bir farktır; çocuğun zihinsel potansiyelinin ya da ilerideki akademik başarısının garantisi değildir.
Çocukların beyin gelişimi birbirinden farklı hızlarda seyreder. Kimisi 4 yaşında heceleri birleştirir, kimisi 6-7 yaşında rahatlıkla okur. Bu, o çocuğun daha zeki ya da daha geri olduğu anlamına gelmez. Asıl önemli olan, çocuğun okuma sürecinde merakını ve keyfini kaybetmemesidir. Zorlama ya da “erken okuma yarışı” çoğu zaman ileride okumaya karşı isteksizlik, özgüven eksikliği veya kaygıya yol açar.
Üstelik zekâ dediğimiz kavram, yalnızca harfleri erken çözebilmekten ibaret değildir. Duygusal, sosyal, sanatsal, dilsel ya da mekânsal zekâ gibi pek çok boyutu vardır. Erken okumayı öğrenen bir çocuk, duyguları tanımada ya da sosyal ilişkilerde aynı hızda gelişmeyebilir.
Bu yüzden uzmanlar okuma sevgisi kazandırmanın, erken öğretmekten çok daha değerli olduğunu vurgular. Hikâyeler anlatmak, birlikte kitap karıştırmak, sorular sormak çocuğun hayal gücünü ve kelime hazinesini geliştirir. Zamanı geldiğinde, zaten okumayı kendiliğinden isteyeceklerdir.
